Sommige managers zijn geïrriteerd door hun personeel. Toch is de kwaliteit van de sociale relaties een sleutelelement.

Werkgever zijn in een KMO is vandaag de dag geen sinecure. Naarmate de loonkosten stijgen, staat de werkgever voor steeds grotere uitdagingen. Hij kan het spoor bijster raken als het gaat om zijn sociale verantwoordelijkheden. Paradoxaal genoeg kan het arbeidsrecht, dat bedoeld is om de werknemers te beschermen, de menselijke relaties ondermijnen en de onderneming verzwakken.

Sociale spanningen

In een klein bedrijf kan elk element dat het broze menselijke evenwicht verstoort, uitgroeien tot een ware nachtmerrie. De relatie met het werk is echter veranderd: de jongere generatie geeft de voorkeur aan een beter levensevenwicht en zoekt tegelijkertijd een stimulerende en gevarieerde werkomgeving.

Wanneer een werknemer besluit een pauze in te lassen, bijvoorbeeld om een wereldreis te maken of om zich aan een familieproject te wijden, heeft dit onvermijdelijk gevolgen voor de rest van het team, vooral wanneer het om een klein team gaat. Bovendien kan voor elk kind tot de leeftijd van twaalf jaar (en zelfs eenentwintig als het een lichamelijke of geestelijke handicap heeft) een ouderschapsverlof van maximaal twaalf maanden worden verkregen.

Zorgwekkender is dat het ziekteverzuim in ons land een ongekend hoog niveau bereikt. In 2021 ging bijna 6,13% van de werkdagen verloren door ziekteverzuim, een recordhoogte. Hoewel dit cijfer ongetwijfeld is beïnvloed door Covid, lag het in 2019 en 2020 al op een zorgwekkend niveau (boven de 5%).

Bij kortstondige afwezigheid wordt de werkgever dubbel gestraft omdat hij uitgaat van het gegarandeerde loon (één maand voor werknemers, zeven dagen voor arbeiders). Langdurige ziekten, die vaak verband houden met stress (burn-out enz.), zijn een andere plaag die een kleine structuur op zijn grondvesten kan doen schudden omdat ze onvoorspelbaar en dus onmogelijk te plannen zijn.

Omgekeerde machtsverhoudingen

In de huidige context van de “war for talent” die in veel sectoren woedt, zijn de machtsverhoudingen omgekeerd. Niet zelden blijkt de werknemer, gesteund door zijn of haar vakbond, de kneepjes van het vakbondsrecht beter te beheersen dan de werkgever, die geen tijd heeft om zich erin te verdiepen.

Er kan een verrassende sociale verhouding worden vastgesteld: de baas buigt zich voorover om zijn personeel te verleiden en in de watten te leggen. De angst om goede werknemers te zien vertrekken kan hem er ook van weerhouden in hun opleiding te investeren, aangezien zij hun pas verworven deskundigheid gemakkelijk zouden kunnen verkopen.

Ontmoediging van sommige KMO-managers

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat sommige KMO-managers ontmoedigd zijn. Aangezien zij zelf weinig sociale bescherming genieten, zijn zij het beu de tekortkomingen van hun werknemers te moeten compenseren en ervaren zij deze situatie als onrechtvaardig. Deze ontmoediging kan zich ontwikkelen tot ergernis en leiden tot het besluit het bedrijf te verkopen. Een triest feit!

Goed communiceren

De kwaliteit van het sociale klimaat, dat in de loop der tijd is opgebouwd, wordt des te belangrijker op het moment van de overdracht. Wanneer werknemers, die om redenen van vertrouwelijkheid buiten de besprekingen worden gehouden, het nieuws horen, zijn zij vaak bezorgd, te bezorgd zelfs. Zij vrezen voor hun toekomst, terwijl de koper het team wil behouden.

Het is dus zaak om goed te communiceren, op het juiste moment, met duidelijkheid en overtuiging.

Feit blijft dat het personeel nergens om heeft gevraagd en dus onderworpen is aan de verandering. Zij zullen niet anders kunnen dan zich aanpassen aan de nieuwe managementstijl. De koper zal geduldig en pragmatisch moeten zijn. Hij moet proberen een of andere bondgenoot te vinden in het personeel en geleidelijk hun vertrouwen winnen om het team rond zijn project te verenigen.

Artikel door de heer Tanguy della Faille